Een lijstje van dingen die we geprobeerd hebben om Emiel te laten slapen:
- Samen slapen. Klaar.
Een lijstje van dingen die geprobeerd hebben om Henri te laten slapen, niet helemaal in chronologische volgorde:
- samen slapen, vanaf nacht 1 in het ziekenhuis
- naar 5 verschillende kinderartsen gegaan (“Er is niks mis met uw kind, Mevrouw.”)
- 3 osteopaten
- 2 homeopaten
- 2 kinesisten
- andere melk
- nog eens andere melk
- laten we nog eens een ander soort melk proberen
- 3 ziekenhuisopnames voor varia redenen, waarbij ik elke keer dacht dat “Oef, als we hier uit komen zal hij zich wel beter voelen.”
- toch maar in zijn eigen bed gelegd, want hier werd niemand beter van
- zijn bed op een andere plaats gezet, iets met aardstralen
- zijn bed tegen dat van Emiel gezet en zelf met één been in elk bed gaan liggen (zo lig ik nu nog vaak, 4 jaar later)
- edelstenen onder zijn bed
- aromatherapie
- boos worden
- lichttherapie
- het huis laten reinigen
- toen hij eens met vast voedsel begon; een voedsel intolerantie test, gevolgd door een stevig dieet
- Bij hem blijven tot hij slaapt
- hem “gecontroleerd” laten wenen. één keer. Het werd alleen maar erger
- een zijden slaapmutsje tegen prikkels
- hem vroeger slapen leggen
- hem later slapen leggen
- meditatiemuziek
- elke middag met hem rondrijden zodat hij een dutje zou doen en dus ‘s avonds minder oververmoeid zou zijn
- prikkelarme dagen
- dagen met veel prikkels
- veel buiten spelen overdag
- een nieuw bed
- een Bumba donsovertrek
- een Bumba pyjama
- een Bumba knuffel
- bachdruppels
- een Avengers donsovertrek (de Bumba periode was voorbij)
- boeken gelezen over ouderschap die me deden beslissen dat ik gewoon een slechte mama was
Toen hij ongeveer 2 jaar was waren we in een huisje in de Ardennen, waar we ‘s middags nog eens een poging deden tot een dutje. We geloofden er niet echt in, maar je weet maar nooit!
En ja hoor.. dit middagdutje was het begin van een slaappatroon. Het was niet perfect, maar het begin was gezet.
Tijdens dit 2 uur durende dutje is er sneeuw gevallen, hebben we met Emiel een sneeuwballengevecht gehouden en is de sneeuw ook weer gesmolten, maar dit vertellen we natuurlijk niet aan Henri.
Zou er iets van wat we gedaan hebben de oplossing geweest zijn, of moesten we gewoon geduld hebben? Hoe dan ook, ik ben blij dat we er doorheen zijn!
Heb jij makkelijke slapers, of heeft oververmoeidheid jou ook tot waanzin gedreven?
Ik denk dat wij ook eens zo een lijstje moeten maken met de dingen die we al geborneerdheden hebben om ons dochter te doen slapen….
Zeker doen, het werkt een beetje therapeutisch 🙂
Ohja, ik ben nog één puntje vergeten: een afspraak maken met de slaapkliniek! We hadden de afspraak gemaakt, en toen begon hij beter te slapen dus we konden het weer afzeggen. Misschien heeft dat het ‘m gedaan; hij wou niet naar de slaapkliniek 😉
Jouw verhaal doet me glimlachen, misschien omdat het zo herkenbaar is. Maar kom, we kregen hier na 6 jaar goede nachten, voor ons allemaal.
Aanvulling op je lijstje; handoplegging. Zonder effect. 😉
Ooh! Dat hebben wij ook verschillende keren gedaan.. en telkens 3 uur rijden op goed geluk, want ik was zo moe 😂 dat had ik precies geblokt, haha! In elk geval, ik ben blij dat het voor jullie ook goed gekomen is! Xx
Hier ook een huilbaby die heel weinig sliep. Gelukkig duurde het hier niet zo lang. Vooral de eerste drie maanden waren bijna slapeloos. Mijn zoontje is nu 6,5 maand. Tussen 19u en 23u waren de gebruikelijke huiluren. Julian clusterde dan ook en dronk bijna non stop aan de borst. Hij heeft verborgen reflux en die werd alleen maar getriggerd door de koemelkallergie. Achteraf bekeken was het logisch dat hij de pijn wou verzachten door te drinken. Ik was oververmoeid en mijn lichaam was op. Door het slaaptekort zag ik de dingen niet meer zo helder. Ik was bijna angstig voor de eenzame en lange nacht geworden waarin ik me soms hulpeloos voelde. Ik ben bewust alleenstaande mama en op die momenten miste ik toch echt wel een klankbord.
Toen ik alles koemelkvrij ging eten veranderde er zoveel… Had ik dat maar eerder geprobeerd! Ik las veel, ging naar artsen en osteopaten… Zoveel verschillende en ook tegenstrijdige adviezen. Wat ben ik blij dat het koemelkvrije eten in combinatie met reflux medicatie mijn zoontje verlichting gaf! Nu we met vaste voeding zijn gestart merk ik dat er weer heel wat symptomen terug komen. Elke stap zal een zoektocht zijn. Hij groeit perfect, is voornamelijk blij en slaapt al beter in de nacht. Ik ben dus super gelukkig. Al zijn er veel mensen die goedbedoelde adviezen en opmerkingen geven als: ‘Slaapt hij nu nog niet door?’ of ‘Stop toch met borstvoeding, dat vergt teveel van je lichaam..’
Op die momenten weet ik gewoon dat ik hem zo lang mogelijk wil voeden omdat ik weet hoe goed hij nu is met zijn melk en van waar we komen. Als ik eens een blokje van vijf uren kan slapen, voelt dit echt wel als doorslapen nu. 🙂
Wilt dat zeggen dat je zelf geen borstvoeding gegeven hebt?
Ik heb het in een paniekreactie bijna onmiddellijk opgegeven… met dikke spijt nadien natuurlijk..